Hoe het allemaal begon..

Gisterenavond kwam ik thuis van het werk, en toen Tigra naar mij toe kwam, viel het me op dat ze wat zwaarder is geworden aan haar buik. En mijn vriend zei kort erna hetzelfde tegen me. Zou ze dan ... ?

Even voorstellen:

Half november 2010 heb ik Tigra op straat gevonden. Het typische roepen van een klein katje herken je meteen, en het liet me niet meer los. Ik vond ze helaas niet. We wonen aan een drukke straat met veel verkeer, maar haar geroep kon ik zo goed horen dat ze vlakbij moest zijn. Mijn auto (die voor de deur stond) heb ik binnenste buiten gekeerd. Overal gezocht, ik lag zelfs op de stoep om onder de geparkeerde auto's te kijken. Maar het mocht niet zijn: ik vond ze niet. Even gedacht dat ze onder de motorkap van een auto zat, maar dat bleek gelukkig niet het geval te zijn. Ze kroop in de opening boven de wielen, dus je zag haar niet. Toen ik haar plots van de ene naar de andere geparkeerde auto zag snellen, stond mijn hart stil. Wat was dát in godsnaam voor een beest?

Ik zag iets rossigs lopen, duidelijk nat en rillend van de kou. En zo mager! Dit beestje had dringend hulp nodig! Het moest weg van de straat en warm gehouden worden, en vooral ook eten krijgen..
Mijn beste vriendin volgde het telefonisch live mee. Ze is zot van dieren en kent er ook redelijk veel van! Ikzelf, met allergieën voor honden en katten, ben daarentegen een leek.
Ze stelde voor om het katje te lokken met iets van vlees, maar ik had natuurlijk geen katteneten in huis, dus nam ik salami, scheurde het in kleine stukjes en legde het op een bordje dat eigenlijk onder een koffietas hoort.
En zo zat ik op de stoep: geknield naast mijn auto, met mijn vriendin aan de telefoon, bordje salami iets verder van me weg, en ondertussen zachtjes roepend op een beestje dat schrik had. Bij deze de verklaring aan alle voorbijgangers van toen die zich vragen stelden. Ik had toen echter alleen maar oog voor het katje.

En toen zag ik uiteindelijk het snoetje van het kleine katje. Ze had duidelijk honger en was heel nieuwsgierig naar de salami! Maar wat een lief schatje!
Na een paar keer proberen, heb ik ze uiteindelijk kunnen vastnemen, ben ik ermee naar binnen gelopen en in een handdoek gewikkeld. Ze had koud en was nat, en door die handdoek is ze snel kunnen opdrogen. En de eerste twee uur heb ik ze niet meer losgelaten..
Al heel snel begon ze ook te spinnen! Wat een lawaai voor zo'n klein ding. "Ons moteurke" noemden we haar eerst.

En dan begint het denken: wat gaan we ermee doen? Ik wil haar niet wegdoen.. Maar ik ben allergisch aan katten.. Oei, hoe gaan we dat oplossen? En waar gaan we ze houden, we hebben hier geen deuren in huis, en zindelijk zal ze wel nog niet zijn..

Toen mijn vriend thuiskwam een paar uur later, had hij direct iets van: we gaan die toch gewoon houden.. Oef, gelukkig!
Dus eerst ermee naar de dierenarts samen!
Is ze gezond? Heeft ze wormpjes? Zou het een zwerfkat zijn? Kan je even checken, we dénken dat het een vrouwtje is?
Diagnose: gezond en 10 weken oud, maar ze moet echt bijkomen!
Intussen hadden we uiteraard al kattenkorreltjes voor kleintjes gaan halen (de salami had ze allemaal al opgegeten) en zelfs al kattenbakkorrels.. (zonder een kattenbak natuurlijk, want die vind je niet in de GB)..



Ze is toen ontwormd, we hebben nog een dikke teek uit haar vel gehaald (met dank aan Valerie!!), en voor de rest heeft ze ons niet meer losgelaten! Volgens de dierenarts was het trouwens geen zwerfkat, omdat ze té gemakkelijk bij mensen is. En inderdaad, zelfs tijdens het spuitje bleef ze spinnen..


We waren er allebei verliefd op, zo'n klein poesje dat aanhankelijk was.
En we hebben er nog geen dag spijt van gehad! Alleen vinden we het nu jammer dat we nooit eerder een poesje in huis gehad hebben..
Met de allergie valt het trouwens goed mee, ik gebruik nu homeopathische pilletjes en moet dagelijks puffen tegen astma.

We hebben haar uiteindelijk Tigra genoemd, naar het tijgermotief dat ze heeft en omdat ze duidelijk een vechtertje is: ze zal vermoedelijk een paar dagen alleen hebben geleefd (ofwel is ze weggelopen van haar vorige thuis, ofwel buitengezet, maar in het begin had ze zoveel schrik van lawaai, dat het eigenlijk een mirakel is dat we haar gevonden hebben!)

Tigra heeft trouwens lang rossig met wit haar, blauwe ogen en het snoetje van een Perzische kat.. En een ongelooflijk mooie witte pluimstaart!

Wat trouwens het zindelijk zijn betreft:
Diezelfde dag hebben we nog een kattenbak, een krabpaal, een speeltje en een borsteltje gekocht. 's Avonds lieten we haar in de keuken, waarbij we de doorgang naar de rest van het huis hebben afgezet met Colruyt-plooiboxen..
De volgende ochtend zagen we dat ze een plas en kak had gedaan aan haar krabpaal, dus heb ik dan haar kattenbak gezet op de plaats waar haar krabpaal eerst stond, en sindsdien heb ik nooit meer iets moeten opkuisen! Alles netjes in de kattenbak. En ze was 1 dag bij ons!

Een fantastische poes: nieuwsgierig, flink (luistert eigenlijk nog goed voor een kat, vind ik), helemaal niet kieskeurig wat haar eten betreft (ze krijgt Whiskas, maar zelfs als we eens iets anders geven, geen probleem) .. En zelfs haar borstelen (gebeurt tegenwoordig elke dag) vindt ze goed. Ze komt er nu zelfs bijna om vragen!